Garść wspomnień, część druga.

  Druga część, nim nam niebo spadnie na głowy.

Mordheim – zrujnowane miasto, z którego wywieziono cały gruz. Ktoś kiedyś zapytał, dlaczego w starych rozpiskach, każda banda (prawie każda) nastawiona była na łuki, kusze i tileańskiego najemnika? To jeszcze raz rzućcie okiem na zdjęcie powyżej i niech to będzie odpowiedzią. 

 

  Bywały też stoły bogato zastawione ale syndrom strzelca pozostał. 

 

  Młyn z Zakopanego również się nadał, a czemu by nie wykorzystać? A bo to mieszkańcy Mordheim nie mieli swojej mąki? 

  He, mąka. W piątek o dość wczesnych godzinach porannych, w jednym z marketów wywalczyłem dwa ostatnie kilogramy mąki żytniej. Tak naszło na wyrzucenie z siebie sytuacji na widok młyna. 

  Rytuał na chwałę Niszczycielskich Potęg, na ołtarzu ofiara (prawdopodobnie prawiczek, bo Bogowie Chaosu takich lubią). Kultystom przeszkadzają nikczemni khazadzi. Tak było, oto dowód. 

 

  Jednym z miejsc naszych nasiadówek, było lokum u Mellona. Kiedyś dumny bar o nazwie Magnum, gdzie przelewało się hektolitry ale i w kuchni owej knajpki, grało w RPGi. Tu graliśmy w Mordheim. Pech chciał, że po ostatniej potyczce, makiety zostały na stołach i akurat w tym miejscu, gdzie graliśmy, podczas ulewy – przesiąkł dach. Dzień kolejne bitwy, spotkania, przychodzimy a tu zamiast grania mamy suszenie. Nie wszystko udało się uratować, wikol + deszcz to zła mieszanka. 

 

  No i czilaucik.

  

A na koniec wisienka na torcie, zdjęcie od Mariusza. Dawno dawno temu. Za górami, za lasami i wieloma morzami… tak grało się w Warhammera Fantasy Battle. 

Ciąg dalszy nastąpi...