Bismarck

Witajcie.

Zaczęło się od tego, że siedziałem na kanapie przed telewizorem. Nie myśląc o niczym, nie oglądając niczego konkretnego. Ot siedziałem i coś leciało. 

I nagle, tyryn – reklamy. Mniej więcej – „zbuduj pan model Bismarcka z trzech biliardów elementów kupując co miesiąc gazetkę, w której będzie jeden, ewentualnie 10 części. Pierwszy numer jedyne tyle kosztuje co dwa piwa, a w nim – pokład itd. itd.” No to nabyłem ów pokład i się zaczęło.

Kadłub trzeba było wyciąć ze styropianu, a następnie zaczęła się żmudna procedura obklejania patyczkami do lodów, użyłem całe zapasy owego budulca. Budkę dla sternika wydobyłem z tzw wraku okrętu, który miał służyć jako duża makieta grywalna, a zmontowany dla mnie przez Connora ze sto lat temu. Niestety okazało się, że zajmuje to zbyt dużo miejsca i projekt upadł, zostało wiadro drewnianych części. 

 

Samo nadbrzeże to tym razem styrodur obłożony patyczkami do lodów.

 

Piaskowanie,szaluneczek i bejcowanie to już pikuś. Rybacką sieć zmajstrował mój syn natomiast słupki dla cumy to pozostałości po tegorocznym urlopie, w którym wraz z Mellonem zrobiliśmy schody z deski kompozytowej, 13 metrów kwadratowych, słupki na molo to pozostałości po naszej pracy. Jak to mawiają, niektóre śmieć można jeszcze do czegoś użyć. 

 

Z cumką się namordowałem, myta kleić się nie chciała. A że współczynnik zawartości chmielu w wydychanym powietrzu był bardzo niski, to i ręce drżały, co utrudniało mocowanie. 

 

Na koniec żywica i KONIEC. 

 

 

 

 

Miała swoje testy na turnieju Cienie nad Culmsee. Może dlatego niektórzy z Was już ją widzieli.